Uzaklarda bulutlar
Bir bir savruluyor karanlıklara
Ah bu fırtına, yakıyor yıldızları
Her şimşek çakımında
Mıhlayarak semaya
Yaksa da gemileri yakmasa da
Fark etmiyor yaşamdan sürgün için
Bozkır da, çöl de, denizin kıyısı da
Yapayalnızlığı oturur kutuplarda
Bozkır onu değil ıssızlığı ağırlar güneşin yamacında
Çakırdikenlerinin savruluşuyla
Deniz ayışığı sarar kollarına ufukta
Güneşi savmadan daha ardına
Çöl kumundan geçmez
Kutup buzundan
Dokunduğunda
Ama yine de akşam olur
Hem akşamın hüznü her yerde aynı
Evli evine, köylü köyüne, deve çölüne
Umarsız dönerler sevdiklerine
Sürgün uçurumdur, savurur umudunu
Tutup kendi asılır sesinin yankısına
Ne bozkırın uçsuzluğu tabacıklanır
Ne denizin bucaksızlığı bozulur
Haykırdığında
Gebze, 26.08.2013, Ünsal Çankaya.
Akatalpa, Aylık Şiir ve Eleştiri Dergisi, Şubat 2014, Sayı:170