(Özcan Yalım İçin Sone)
Yaşamak dediğin ne ki ?
Ne çok ölüyor bu şairler;
Bir bir dökülüyorlar yere,
Özledikleri bir şey gibi,
Beklendikleri tek yer gibi,
Acele ile yetiştikleri,
Toprak değilmiş gibi.
Yaprak yaprak,
Sevinçleri koynunda,
Koynunda tüm renkleri,
Alıp götürdükleri.
Ne yeşil ne kırmızı,
Yalnız en solgunları,
Mevsim kalmamış gibi,
Sanki sonbahar hepsi.
Özledikleri tek şey gibi,
Bir bir dökülüyorlar yere,
Ne çok ölüyor bu şairler
Ölüm yazılacak son şiir mi ki ?
Gebze, 22.12.2011, Ünsal Çankaya
(Öldüğü gün facebuk sayfasına bir ağıt olarak)
