İÇİMDEKİ
Dağını kaybetmiş kar oldum babam,
Çaydere'den Suvermez'e akarım.
Köyünü kaybetmiş bir yolum şimdi,
Giderim giderim dur diyen olmaz,
İçimdeki yetim kızla ağlarım.
Bağını kaybeden gül oldum babam,
Her gün solar, her gün yaprak dökerim.
Özleminle yanan bağrım bir kordur,
Seni getirmez ki hiç bir yol şimdi,
Yanar, ağlar, yanar, ağıt yakarım.
Nasıl da terk ettin kaç yıl öncesi,
İnsan ölmeden mi unutur beni?
Bin umutla baktım hep gözlerine,
Koymamışsın kızım diye resmimi,
Yüreğine saklasaydın ismimi.
İnan bir kerecik kırmadın beni,
Bağımdın, dağımdın, yücelttin hemi?
Hani sağlık babam, hani esenlik ?
Bir tek bu konuda çok üzdün beni,
Dinlemedin ne beni, ne annemi .
Öleceksem böyle öleyim dedin!
Ah babam, ah, öyle değil, hiç değil,
İsteyince ölünmüyor bilseydin !
Ölmeden öldün de öldürdün beni,
Parça parça ölüp soldurdun beni.
Kaçıncı gidişim Emirdağ' ına,
Annem gel mi dedi, gel şu yanıma?
Yaralarım ince ince kanıyor,
Annemle bir olup sar şu yaremi,
Kızımsın deyip de yine sar beni..
Eskişehir, 29.7.2007, Ünsal Çankaya.
İçinde yer aldığı kitap: SUVERMEZ KÖYÜ, Sahife:77-78,
Yazarı: ŞÜKRÜ TÜRKMEN, Temmuz 2015, 1. Baskı.
ISBN:978-605-65776-0-4, Özbaran Ofset Yayıncılık.