UĞURLANAN YILLAR ARASINA BİR YIL DAHA...
Yılın son ayı dahil canımı çok yakan bir yıl oldu şu bitip de gece gidecek olan. Böylesi olmasın bir daha. En baş dileğim bu, en başa koyuyorum o yüzden.
"Kimse bilmez kimin ne yaşadığını.." demiştim canım yandıkça uzaklardan hep iyi görenlere.
Uzaktan, yakından akrabalar gitti yine o sonsuz yaylalara...
Önceden gidenler karşıladı mutlaka.
Daha çok erken diye kalbimin titrediği de oldu yakınlarımda.
Son ay, aynı karında büyüdüğüm, aynı memeleri emdiğim ağabeyime gelen o melanetin ilk darbesini savuşturmak ve onu yaşatmakla biraz sevince döndü işte...
O yaşasın ve yaşayalım, umutla.
Aynı karından doğmanın bağının kopacağı kaygısı var ya... Öyle yakıcı ki, onca yakıcı oluşunu ben yaşadım...
Dilerim ki yaşamasın başkası.
Karındaşlarım için "Uzakta olsun, sağlıklı olsun, yeter!" derim hep.
Ama sağlığına bir zarar gelince de ulaşılır olsun, kalbimin yakınında olduğu kadar gözümün önünde, yakınında olsun.
Bu yılı ağabeyimin varlığı, az da olsa kavuştuğu sağlığı ve yaşıyor işte, başardı ilk operasyondan sağ çıkmayı diyen sevincimiz ile karşılayacağız.
Evimizde sonrası için kaygısı, endişesi çok ama görünür bir şenlik var... Gönlümüzde de olsun istiyorum, tamamına ersin o sevinç, eksik kalmasın yeni yılın vereceği güzel haberler ile.
Hiç yüzünü görmediğimiz akrabalar için iyi dilekler sunuyoruz ya sanal dünyada... İyi bir şey elbette ama...
İnsan öz kardaşının, akrabasının sesini duyunca, yüzünü görünce uçuyor havalara. O nedenle önceliği bu sevinci bekleyenlere vermeyi sağla yeni yıl...
Aralara dağlar örenlerin yık dağlarını. Aç yollarını... Aç gönül gözlerini, bitir kinlerini, kırgınlıklarını. İnsana tahammül öğret zamanla.
Gün bugün. Bugün gerekiyor o sevinç. O sevgi. O ilgi. O söz.
İş işten geçmeden.
Anacığımın ağıtlarında kınadığı o mesafeler bizim aramıza girmesin hiçbir zaman, beşimizi diğerinden ayırmayan o sevgiye borcumuzu ödeyerek yaşayalım kalan yıllarımızda.
Gidenlerimize özlemle. kalanlarımıza sevgimizle.
Gebze, 31.12.2019, Ünsal Çankaya.