GÖL KIYISINDA

Göl kıyısında yine hüzün yine bun,
Ölüyor gece.
Yağmurun özü bulutlardan süzülüp
İniyor göle.

Sektirdiğin taş kırmış fotoğrafını
Sevdiklerinin.
Göremiyorsun artık yüzlerinin aksini
Göl aynasında.

Umduğun kadar özlemle aramıyor
Özlediklerin.
Suçlu zamandır, kurduğunuz hayaller
Yitip gittiyse.

Aykız'ım, ay ışıklım, gece bakışlım,
Bak geçti ömür.
Ağlama boşa, deva değil göllere
Tuzlu yaşların.

Üstelik üzgün ülkenin her yerinde
Çekilen sular.
Dolacak elbet ölmeyen özlemini
Taşımak için.

Yağmur çağıran bin ağaç dik elinle
Besle gölleri.
Bulutlar ağsın, onlar ağlasın artık
Senin yerine!

Göl kıyısında mehtaba baktım diye
Şiir yazılsın.
Bestelesin bir udi, sesini armağan ver
Göl perisine.

Seni söyleyip dursun salındıkça göl,
Yankını, gölgeni, ışığını sakınma,
Bırak kendini med ve cezire.

Sapanca, 4.11.2012- 2024, Ünsal Çankaya

Patika, Ocak,Şubat,Mart 2025, sayı:128

KALBUR SAMAN İÇİNDE

 Zaman saydam, insan kırılgan dünyasında,
Ama geçirgen de insan zamanının ortasında.
İnsanın geçirgenliğinin kanıtıdır ışıkları,
Asırlardır anlatılan masal sanılan aşkları.

Akan zaman içinde, duran zaman içinde,
Kalbur saman içindeyken salınmıyor mu mavallar?
Vurdukça dökülmüyor mu kapçıklı kavuzla taşlar,
Kalburun üstünde ise kalmıyor mu kahramanlar?

Zamana kalmanın yolu bir masala kapılanmak,
Aşıp gelmek asırlardan, resmedilmek kitaplara.
Bir çocuğun düş dünyası yıkılmasın diye zordan,
Kaçabilmek hep okunan, yaşatılan zamanlara.

Saydamlığı apaçıkken, her dilde, benzeşen tipler,
Yazılırken sayfalara, ne kaynar kara kazanda?
Cenneti bulan da olur, cehenneme yaraşan da,
Ezberleriz kaynağından, iyi kötü namlarıyla.

Kırmadan kül kedisini, kazları ve tavşanları,
Sallayıvermeli bir gün kalburu dünya diliyle.
Her çocuk mutlu olmalı düşerken kalbur altına,
Cadılar, kötü krallar, üveyden üvey anneler.

Anneler ağıt yerine mutlu ninniler ırlayıp,
Sarılmalı gülüşüne, çocuğunun her yaşında.
Yoksulluklar tükenmeli, eşitlik olmalı varda,
Süzgecinden geçilmeli, iyiliğin, tüm çağlarda.

Gebze, 16.5.2023, Ünsal Çankaya.
Patika Dergi, Nisan, Mayıs, Haziran 2024, Sayı:125

SESSİZCE

Göçmen kuşların
Uçtukları ilkbahar
İçleri gurbet.

Turna katarı
Yarılar Ağustos'u
Sıla özlemdir.

Katarda selam
Şeker, kaymak, bal yüklü
Posta gecikmez.

Kırık kanatla
Uçamayan turnalar
Yuvada bekçi.

Aykız'ım durma
Bulursan yerlerini
Sakla koynuna.

Bahara ermek
Sevinçleri olurdu
Saklayabilsen.
 
Yuvalar ıssız
Havalar ayaz
İnsanlar gamsız işte.

Umut sendeyse
Bulmalısın hepsini
Yattığı yerde.

Bekledikleri
Kar üstlerine yağıp
Ölüm gelmeden!

Gebze, 23.08.2014, Ünsal Çankaya.
Patika, Ocak, Şubat, Mart 2023, Sayı:120

AYNADAN BAKAN KİM?

Aynaya baktığımızda bakan yabancımızsa,
Aynadan bakıp da kalbimizi gören kim,
Kanayan bir gül atan aynada ağlayana?

Niçin saklanır güller kitap sayfalarına,
Dökülen gözyaşları yıpratmaz mı onları?
Yel alıp gider gibi gitmez mi kokuları,
Gülün canı daralır mı anı dağarcığında?

Gamzeler gül açmıyor, gözler parlamıyorsa,
Sevgiye doymak için doğmuyorsa güneşler,
Kime gece oluruz tenhalaşan avluda?

Bizi yaşatan kalpler anımsamaz olunca
Aynamızı kırmışlar gibi ölürsek Aykız,
Kim bulur izimizi dağılan parçalarda,
Kalbimiz yalnızlığı kime kalıt bırakır?

Gebze, 15.8.2017. Ünsal Çankaya.
Patika Dergi, Ekim Kasım Aralık 2022, Sayı:119

PAY

Varım yoğum hepsi budur.
Bir kırlangıç ömür aldım,
Ömrüme kırlangıç sevda.

Gel inanma her duaya.
Yoksa yaşanmaz bu rüya,
Böyle derin uykularla!

Sevda uzun, zaman kısa.
Dedem korkutur masalda,
Payımıza düşmez payda!

Kırılsa da kanadımız,
Uçmağa varılmadıysa,
Uçmak unutulmaz uçmak!

Ah Aykız'ım sakın korkma.
Yenilmek yenmeye kadar
Sürecek bir direniştir.

Kararsa gün kalmaz öyle,
Nakışlarız ay ve günü,
Aşk oluruz gökkuşağına!

Gebze, 6.6.2010, Ünsal Çankaya
Patika Dergi, Temmuz, Ağustos, Eylül 2022, Sayı:118

UYUDUN MU OĞUL?

Usulca soruyorum uyudun mu ah oğul
Uyudun mu ilk gecede bıraktığım evinde?
Ay ışığım sızsın diye yarılanmış perdeden
Bir gariplik sızarak sıkmadan yüreğini.

Annen uyumadı yine, bekliyor geceleri,
Biliyorsun son yıllarda yitti uyku perisi,
Nefesler arasına saklarken dizeleri.

Özleminden değil desem katkısı eksik olur,
Canımla özlüyorum mesafe arttığında,
Yanımdayken azalır sanışım da hikâye!

Her anıyı sakladım doğduğun günden beri,
Gözlerim ve kalbimle nakşettim belleğime,
Sensizken o anlarla geçerim günden güne.

Özleme benim gibi sakın üzme gönlünü.
Bilirim kalbini oğul sevgin gibi derindir.
Usulcadır bakışın, özlemin dilsizse de.

Sen de artık rüyana sakla hayalimizi,
Hayra yor göreceğin tüm güzel düşlerini.
Rüya çünkü kavuşmaktır görmesini bilene,
Anlatmaksa mutluluk, yormasını bilene!

Gebze, 18 eylül 2017, Ünsal Çankaya.
Patika Dergi, Nisan Mayıs Haziran 2022, Sayı:117

AY SIZIM

Ay bir yara oldu geceye
Değmeyince güne
Gülüşün.

Tahtadan atlarımızla gidilen yollar
Fethedilen ülkeler, yenilen düşmanlar
Kurtarılan prensesler, prensler
Masallarda kaldı küçüğüm.
Kral babalar tuzsuz
Padişahlar mülksüz kaldı, saraysız.

Ay bir yara oldu geceye
Doğmayınca güne
Gülüşün.

Ah sızım sızım sızlıyor kalbim
Dinlediğin her masalda periydim
Elimdeydi o sihirli değneğim
Her birine mutlu son eklediğim
Üzülmeyesin için.

Gittin, ay oğul, gitti gülüşün.
Bu yara kanar durur
Ay yükselince!

Gebze, 18.2.2013, Ünsal Çankaya
Patika Dergi, Ocak- Şubat- Mart 2022, Sayı.116

GECESİZ

Bir umutmuş varlığı var olan gamsızlığa,
Geleceğe bir sevdaymış, bir rüya,
Ay denirse gündüzden, şavkı vururmuş suya!

Yankısıyla parlıyormuş yıldızlar,
Hızla yanıyormuş gök o doğduğunda.
Bulmayı umuyormuş gecenin sonsuzunu,
Yüreğinin puslu sokaklarında!

Duydunuz mu gecesini yitirmiş ay?
Divane olmuş diyorlar dünya karanlığında,
Ellerini sımsıkı bağlamış kollarına!

Deliler gibi kararan bulutları itiyormuş sabaha,
Yürüyerek yayan, sürünerek yapıldak, koşarak hızla,
Yakalasa yıkanacakmış yağmurlarıyla!
Umuyormuş ki bitecek hasret,
Geceyi bağlayacakmış gök kuşağıyla!

Hem ondan başka ışık düşmeyecekmiş
Döktükçe yapraklarını sonbaharınız,
Üşüyen dallarınızdaki kırağılara!

Gebze, 13.09.2008, Ünsal Çankaya.
Patika Dergi, Ekim, Kasım, Aralık 2021, Sayı: 115

SABAHLAR OLMAZ

Geceler niçin uzundur görecelikte
Tüm hastalar bilir, bir de aşıklar.
Hastalar ben gibi özler uykuyu,
Aşıklarsa isteyerek kovarlar.

Benim uykum sakar, bilmez yolumu,
Bulup gelemiyor gecelerime.
Gözlerimse onu bekler yollarda,
Dönüp yerleşmiyor bebeklerine.

Ah Aykız'ım ay dolunca yükselip
Dolaşırsın göğü tükenesiye.
Aradığın nedir bulsan ne olur,
Uykuysa bir avuç alsan ne olur!

Alıp kapatırdım göz kapağımı,
Uyurdum uykunun en koyusunu.
Sabahlar olmasın der ya ironi
Uyunmadan başlamıyor sabahlar.

Gebze. 25.2.2020. Ünsal Çankaya.
Patika Dergi, Ekim-Kasım-Aralık 2021, Sayı:115

GÜNEŞSİZ

İnsan yaşadığı kadar candır
Öldüğünde kara toprak.

Zamanın işi de zaten,
İnsanı toprağa karmak.

Toprağın varlık nedeni
Yokken var olanla doymak.

Ne yalan ölüm korkusu
Ne sevinçtir toprak olmak.

Ah Aykız'ım, ömrün belli
Yaşıyorken güneşe bak.

Yağmura yaşa aldanma
Onlar bitip gün kalacak.

Ardına bir isim bırak
Sonsuza dek anılacak.

Günsüz güneşsiz kalmanın
Tarihini yazmaya bak.

Yaz ki okunsun Aykız'ım!
Gün yazdığınla doğacak!

Gebze, 27.6.2020, Ünsal Çankaya
Patika Dergi, Nisan, Mayıs, Haziran 2021, Sayı:113

GÜNSÜZ

Güneşin çekildiği
Belliydi ürperişinden.
Üşüdüğü titrek ışıklarından.

Işıklar bulutların aklındaydı,
Çarpıştığında,
Alev almadan ağdılar.

O an korkunçtu.
Korktu gerçekten gerçek.
Çığlık çığlıkla yarıştı.

Ah işte!
Ay da kayboldu!
Ay da!
Ay!

Gel de üzülme Aykız!
Gel de ağlama şimdi!

Aysız kalmanın tarihi
Güneşsiz solmaya eş!

Gebze,7.12.2009, Ünsal Çankaya.
Patika Dergi, Ocak Şubat Mart 2021, Sayı:112