SELDEN SONRA!
Düşüncelerim yokluğunun bilincinde, damıtılmış saflığına ulaşıyor acının.
Damla damla indiği bozgununda eritip yüreğimi, "Ölsem de gam yemem gayri!" tesellisine denk, "Tanıdım onu işte!" mutluluğuna ilişkin bir umut yeşertip, sıcağında o toprağın, buğusuyla çiçeklenecek dallar, meyve verecek ağaçlar görüyorum acının ertesine.
Ürettik hep. Sevdalar tomurcuğu patladı içimizde. Sona saymaya başlasak da yıllar hiç boş geçmedi.
Yaşlanmadan, ömrü eskitmeyi bulamayış umurumuzda değil hani! "Yaşadık biz!"
Bu sevinç bilinecek dost deminde. Gönüller yüceliğinin kar olsa doruğunda, bahara dek sürecek, fazlasından unutuş eriyecek sıcağında, anıların gülümseyen inceliği oyalanırken dilde.
Sonrası sel!
Sel gider, kum kalır der ya eskiler.
Sel neleri sürükler düşünmeden. Neler yiter o bulanık çavlanda!
Sevdamızı sel almasın isterim.
Adımız yanında yazılı tarihlere sevdamızı eklemez ki selden kütük çekenler!
Gebze, 30.5.2006. Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Mart- Nisan 2020, Sayı:83
Bu sayı elime geçmedi. Son yıl abone olmuştum yine, katkı vereyim, zaten hastalıklarla uğraşıyor, parayı dert etmesin diye. Mirasçılarından sanal dünyada bari bu sayıyı ulaştırun abonelere diye istekte bulundum...Kalanı alacak saymam, helali hoş olsun der atalar, öyle olsun daimi dileğimle.
Çünkü dergiyi çıkartan öykücü, denemeci, şair ve yazar, emekli öğretmen Ömer Akşahan kucağında bu sayıyı almanın mutluluğu ile çekilmiş bir fotoğraf bırakarak okur-yazarlarına, canımın içi ağabeyimden iki gün sonra, 22 Mart 2020 tarihinde , ağabeyim gibi kansere yenik düştü...