Karanfiller kokuyor bu ülkede
Durmaksızın büyüyor karanfiller
Karanfiller pembe
Karanfiller beyaz
Ebruli karanfiller öylece
Kokuyorlar
Öylece
Karanfil güzelliğiyle
Ama yanıyor karanfiller ellerimizde
Saçımıza takılasıyken gonca
Yakamıza
Yakışacakken onca
Kızıl
Kan ağlıyor içimiz
Kan ağlıyor içimiz
Kan ağlıyor
Karanfil
Biteviye
Un ufak oluyor yaprakları
Yumrukların altında
Savuruyoruz
Gökyüzüne
Kanatlanıp kuş oluyor karanfiller
Karanfiller çığlık çığlığa serçe
Çığlık çığlık martılanıyor hepsi
Boyuna kanatlanıyor karanfiller
Saçak altlarında karışıyor ağıtları
Kırlangıç ağıdına.
Parklarda ceviz ağaçları, herkes,
Artık ceviz ağaçlarının farkında
Yanan karanfilleri tanıyor polis
Herkes biliyor durmanın şiirini
Şiirini yazıyor direnişin çocuklar
Ah ceberrut karanlığın kolları
Uçan kuşu vuruyor sopasıyla
Çocuklar düşüyor yere
Düşüyor çocukların gözlerine karanfil
Bakışlarına yangın
Tenlerine
Kül
Kokuyorlar
Kokuyorlar
Her biri
Kızıl gonca
Dayanılmaz kokuyor karanfiller
Avuçlarımızda kalıyor kokuları.
Gebze, 22.6.2013, Ünsal Çankaya.
Mühür Dergi, Eylül-Ekim 2013, Sayı:48
