AH ANKARA!
(Annemin sarı kuzusuna.)
Biz aynı yokuşa bakan odanın kardeşiydik
Aynı gecekondulardan taşıdık dünümüzü.
İçimize ayna kaygılarımız, gelecek için,
Dışımıza ayna bakışlarımız, gün için,
Kırılmasa, düşlerimiz gerçek olurdu.
(Ki hepsi aydınlık bir yarın üzerineydi.)
Ankara yalan rüzgârlarla avuttu bizi!
Aynı karından doğmanın ötesine taşınıp
Kara kentin göbeğinde özledik annemizi.
Onca yıl mimozalı sokaklarında yürüdük,
Kaderimiz kederimiz aynıydı gülüşümüz,
Yokuşun inişine tökezleyip başladık.
Teker meker yuvarlandık sanırım,
İki ayrı kente savruldu bedenimiz
Ankara çarçabuk unuttu bizi.
Ben unutmuyorum, sen de unutma.
Gebze, 30.4.2017. Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Ekim 2017, Sayı:67
AH ANKARA!
(Annemin sarı kuzusuna.)
Biz aynı yokuşa bakan odanın kardeşiydik
Aynı gecekondulardan taşıdık dünümüzü.
İçimize ayna kaygılarımız, gelecek için,
Dışımıza ayna bakışlarımız, gün için,
Kırılmasa, düşlerimiz gerçek olurdu.
(Ki hepsi aydınlık bir yarın üzerineydi.)
Ankara yalan rüzgârlarla avuttu bizi!
Aynı karından doğmanın ötesine taşınıp
Kara kentin göbeğinde özledik annemizi.
Onca yıl mimozalı sokaklarında yürüdük,
Kaderimiz, kederimiz, aynıydı gülüşümüz.
Yokuşun inişine tökezleyip başladık,
Teker meker yuvarlandık sanırım,
İki ayrı kente savruldu bedenimiz.
(Toz olduk!)
Ankara çarçabuk unuttu bizi.
Ben (seni) unutmuyorum, sen de unutma!
Gebze, 30.4.2017, Tmolos Edebiyat, Ekim 2017, Sayı:67
(Şiirin Yüzleri Ankara için düzenlenen halidir)