HAİKU ÜLKESİNDE ÖLÜM YOK
Bu dünyada kimselerin bilmediği bir ‘Haiku Ülkesi’ var görenler için. İçine girenler için. İçinde kalanlar için.
Biliyorum ki o ülkede ölüm yok. Kapısından bakıp dönene bile! Arayıp duruyoruz beş yedi beş dizeyle.
Tabi, kesinlikle var öyle bir ülke… Arayıp bulmayı bilenler için. Şiirini icat edenler Japonlar olsa bile, Japonya’da değil elbette.
Tüm dünyada gönül verenlerinin gönlünün köşesinde, bir masal diyarı gibi büyüyor her şiirle.
O ülkeyi bulanlardan bir ozan göçtü bugün. Göçüp gitmek, uçup gitmek gibi bir şeydir yaşayan için.
Sonsuzluk diyorum ben her ölümde. Sonsuzluk olmalı gidilen son yer. Dönen olmuyor diye.
Onu uğurlamak için de yazmalı sevdiği dilde. Sevdiği tarza hevesin en acemi haliyle.
Gönül verdiği Türkçeyle tabi, birkaç minik haiku ile, veda için en güzel dizeleri bulmasam bile.
Ömrünü verdiği felsefe ise insanın bir zerre olduğunu anlatmıyor mu durup, derininde düşünülünce.
Düşünecek ne çok zamanımız var bir virüs yüzünden kapanıp kaldığımız evlerde.
Kesinlikle insanın okuyarak bulacağı o engin huzuru -huzursuzluğu belki de- bulacağız ondan kalanları elimize alıp her okuyuşta.
Hayatın içindeki o yüce gönüllüleri yaşatır gibi yazacağız dinginliği de; uzun ve güzel yazılarda, kısa ve çarpıcı haikularda.
Değil mi ki özlemi, sevgiyi, kavuşmayı, tam anlamıyla yaşamayı da okumak yazmakla anlatır türküler bile… Bu dünyadan ‘yaşamadan’ geçip gitme bunaltısı ne ise türküye girer hemen… “Hem okudum hem de yazdım/ Yalan dünya senden bezdim of!” der biri, diğerinde “Başında okuyan hocası olsam” demez mi sevdiğinin son anına kadar yanında olma, kavuşma, bilme, tanıma, anlama özlemi taşıyan halk bireyi; “Şu uzun gecenin gecesi olsam!” dedikten sonra…
Oruç hoca gitmiş bu dünyadan bugün.
Ondan alıntı felsefi cümlecikler, haikular ile dolacak sanal sayfalar.
Sonra her değerimizi unuttuğumuz gibi unutacağız gün geceye varmadan.
Yazayım, kalsın. Altına tarih düşeyim, gidişi unutulmasın.
Felsefesi üzerine derin laflar edecek kadar felsefe konusunu tanımadım. Çevirdiği çok kitabı okudum, kendi kitaplarının bazılarını.
Anmak gerek hem bugün hem yarın hem daha sonra. Bu değer unutulmasın.
Oku derdi mutlaka hepimize… ‘OKU’ diyeyim ben de.
Ok gibi bir rahmet dileği varsın, bulsun ruhunu, şiirle.
OKU
Aruoba’ysa
Okuduğun kitabı
Çeviren ozan
Oku sonuna kadar
Güzel Türkçe ne demek.
Mayıs’la gitmiş
Sıkılıp bu dünyadan
Mirası bize.
Yazdığını okuruz
Felsefe gözlüğüyle.
Gebze, 31.5.2020, Ünsal Çankaya.
Afyon Kültür Sanat. com, 31.5.2020.