AYIŞIĞINDAN NİNNİ
Bir otel odasındasın.
Odanın yalnızlığından ürküyor şatafatı,
Şatafatından ben.
Sen gölü görmüyorsun, göl beni,
Ben seni özlüyorum,
Sen uykunu.
Yalnızlık gözlerini büyütüyor gölün derinliğine.
Sen uykunun derinine dalıyorsun yine de,
Rüyalar görüyorsun.
Gülümsüyorsun ürkmüşlüğüme,
Ben rüyanı izliyorum yüzünde.
O göl kadar umutsuz, karanfilim uykusuz,
Üç gün üç gecedir şehrazatım belki de.
Masal masal olalı dinlenemedi öyle,
Söylenmediği gece.
Gel dinle.
Hem sana yazmadan uyuyamam ben,
Seninle konuşmadan,
Biliyorsun iyice.
Dur diyorsun dur, o kadar ürkme,
Sabah seninle olsun, ısınsın gece,
Konuş benimle.
Nazla beni el yerine gümüşten ellerinle.
Ninniler söyle bana, ses olsun yad ellere.
Türkülensin yüreğim, el yansın simlerime;
Göl olsun gözyaşlarım, dolsun sakinliğine.
Uyusun göl, uyusun , uyusun.
Büyütsün nilüferleri
Gözlerinin yerine.
Sapanca- Gebze, 6,8 Ekim 2011, Ünsal Çankaya.
Akatalpa, Aylık Edebiyat Eleştiri Dergisi, Eylül 2014, Sayı:177