KUŞLARLA BİR
Gökyüzü pus ağıyor denizin mavisine,
Martılar doymanın telaşı ötesine.
Kanat vuruyorlar rüzgârın ellerine,
Teşekkür niyetine.
Gün dönüyor geceye,
Mevsim dönüyor diğerine,
Kuşlar örnek oluyor yaşam gailemize.
Gözlerimiz dalıyor ufuklar ötesine,
Düşlerimiz yanıyor ömrün tez geçişine.
Aşk da bitiyor yazın bittiği gibi,
Özlem nüksediyor kış öncesinde.
Uçup da gitme özlemi çok uzaklara.
Uçmalı gerçekten, ezber edip göç yollarını.
Turnalarla yarışıp, geçip kırlangıçları,
Şeker söyler, bal söyleriz
Bulunca sılamızı.
Yâr karşılar, selam alır, kurduysak yuvamızı.
Kuşlarla bir, düşlerle bir uyusak,
Uyusak hiç uyanmasak...
Olmaz olmaz!
Düş bile çok,
Uyanırız çığlık çığlık,
Deniz üşümeye başlar.
Kuş olsak bahtımız yine karadır,
İlk karla düşeriz boş sahillere,
Sapanıyla vuracak çocuk kalmasa bile!
Gebze, 13.10.2013, Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Ocak 2015, Sayı:34