UNUTTUM EVET!
Çoktan unuttum senin için ağladığımı
Ölme diye dualarımdan önce,
Öldükten sonraki çaresizlikte.
Çoktan unuttum Ali İsmail bağışla beni,
Her gün bir başka yerde, başka nedenle
Öldürülen çocuklara ağlıyorum delice.
Seni unutmadım, ama bir düşün;
Ali ve İsmail yan yanaydı isminde,
Korkmaz' lığın yenilmişti kurbanlığa haliyle.
Parçalanmıştı adalet, koruyamadı yavrularını
Yerin dibine batsın siyaset, aç kurt gibiydi paryaları
Sırtlanlar masum sayılır iştahla kan içişlerinde.
Çoktan unuttum ağladığımı; ağlatanlarını görünce
İnsanlık utancından çıkamıyor yerin yüzüne.
Gebze, 11.7.2016, Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Kasım 2016, Sayı:56