Gelip oturuyor Ağustos, ağırlığıyla.
Atomlarımız bölünüyor.
Parçalarımız tarihte Japon.
Dünde Çernobil.
Günde…
Direnemezsen yenil.
Ezilsin cinsin.
Çünkü
Bağnaz kinci racon kesiyor:
"Kadınsan gülme!",
"Eksiksin, insan değil!"
Kahkahalarımıza göz dikince karanlık
Gel de insan olduğuna üzülme!
Kadın olduğuna üzülme ama;
Temeli insanlığın
Kadın varlığın.
Bunu iyi bil!
Yerin yüzü utansın.
Üreten ve üreyen eş değilse,
Eşit değilse.
Oysa
Doğuran yanımızla
Doyuran yanımızla
Yaşamakta tüm nesil;
Bilmeyene bildirmek gerek,
Bildirmek ve direnmek.
Yoksa…
İnsan yarımıza kırılıyoruz,
İnsan yanımızla kırılıyoruz.
Daralıp, daralıp soluyor yürek.
Kahreden günlerin
Sıcaklığıyla
Gamsızlığına el alan böcek
Durmadan çalıyor sazını, durmadan,
Neşeli türküler söyleyerek.
Kim dinleyecek?
Gebze, 30.7.2014, Ünsal Çankaya.
Ekin Sanat, Ekim 2016, Sayı:129
