Oradaydık, uzak değil.
Maviydik, gök yüzümüzdü.
Aydınlık. Duru.
Pınarın ilk haliydik, gözeydik.
Tertemiz. Arı.
Sonra aktık coşkunca, deliydi kanımız.
Havalanıp uçuyorduk göklere.
Bulutlar yastığımız.
Oldururduk olmazı hayallerde.
Umutlarımızla yeşildik.
Bahardı bakışımız.
Ayağımız basmazdı yere.
Güz olup unuttuk baharı.
Güzeldi bahar, gençlikti, güzellikti.
Anımsamalı.
Gebze, 21.5.2016, Ünsal Çankaya.
Akatalpa, Aylık Şiir ve Eleştiri Dergisi, Aralık 2016. Sayı:204
