MAVİ GÖK ALTINDA
Toprak bereket dilini çok oldu unutalı
Ne severek koruyan var ne de bağrını yaran.
Avucumuza alsak özü bataklık gibi
Toprak kokusu değil avucumuzda kalan.
Börtü böceğin yuvası insan eliyle talan.
Rant için betona tapan unutsa da tek gerçek şu
Üzerinde yaşanan da içine karışılan da
Topraktır, Veysel'in yâri, şaire şiir yazdıran.
Topraktır can veren yine ağaca ve çiçeklere.
Mavi gökyüzü altında bir kan istemez içine
Ne insan ne de hayvandan.
Dökülmeye görsün ama kan kan ile yunmaz diye
Toprağın duası bulut ağar göğün bir ucundan.
Canı yanan insan ağlar döker gözünün yaşını
Gözü toprakla doymayan soysuzlar da anlamalı.
İnsan yemez, hayvan yemez tohum versen ürün öder
Toprak doyurur karnını borçlu kalmaz kimselere
Canımız tenden uçunca bağrında yerimiz olan
Ana kucağımız sanki, baba ocağı, ısıtan.
Gebze, 8.3.2018, Ünsal Çankaya
Sarmal Çevrim, Temmuz-Ağustos 2020, Sayı:16