YAKTIK
Kırk katırı biliriz biz ,kırk satırı,
Asmayı biliriz, hançerlemeyi,i yi biliriz, sırttan
Haremlerde kardeş boğma geleneği de bizim
Bizim yine çok sevdim de öldürdüm hakim beyim demeler
Terk eden sevenleri, kurşunlara dizerek.
Bedrettin'i astık, Pir Sultan'ı
Ölüp ölüp dirilirler bilmeden.
Bir yakmayı bilmiyorduk eskiden
İki Temmuz miladı oldu dostlar
Türkü yakanları yaktık, şiir yazanları yaktık, yaktık çizenleri çocukcasına
Yaktık utanmadan semaha dönen gencecik fidanları
Utanmadık koca Bezirci'yi yakarken, öyküleri dünya dillerindeki Aziz ustadan
Utanmadık, davranmadık sönsün bu yangın diye bir kovacık su ile
Seyre durduk beyaz camda, seyre durduk elimizde fincan fincan çaylarla
Burnumdan gitmeyen yanık kokusunda çok payımız var
Payımız var içimde yanan insan etinden dökülüp dağılan tikelerinde
Öyle yapıştı ki bulaşık balçık, yapışıp kaldı ki ellerimize
Nasıl temizlenir yüreklerimiz, nasıl arınılır yangın isinden
Bir çare gösterin ey güzel dostlar
Bir çare ki;
Bağışlansın yüreğimiz içinden.
Gebze, 2.7.2006, Ünsal Çankaya.
1) Şiiri Özlüyorum, Edebiyat Dergisi, Ağustos-Eylül 2006, Sayı:17
2)Afyon Denge Gazetesi, 2 Temmuz 2014 tarihli nüsha