İNSANIM
Her vurduklarında
Canım yanacak sandılar
Kalmadı yanacak canım
Ben Sivas'ta otuzyedikez yandım
Yanarken insandım
Ayıramadım
Yakanlara bakıp utandım
Utanırken insandım
Sağlam darbedir sandılar
Vurdukları damgalar
Oysa değmiyor okları
Mart soğuklarından geçtim
Eylüllerden geldim ben
Daha doğduğum gün
Sona bahardım
Kendim döktüm yapraklarımı
Çoktan kırılmıştı dallarım
Yeniden vurdular, yeniden
Dağları devirdiler üstüme
Göçükler altında kaldım
Patladım grizularda
Kıranlara bakıp utandım
Utanırken insandım
'Kalbim unutma bu şiiri'
'aklımda tut mavisini çiçeğin'
İnsan kalayım.
Gebze, 16.6.2012, Ünsal Çankaya.
Akatalpa, Aylık Şiir ve Eleştiri Dergisi ,Ağustos 2012, Sayı:152
Kadı Burhaneddin'den Günümüze Hukukçu Şairler Antolojisi, 4.Baskı