AY IŞIĞINDAN MARTI AĞIDI
Yaralandığı avlak kurak gölün kıyısı.
Günü orda kaybetti zavallı ay ışığı.
Lodosla ağlıyorken çırpınıyor yüreği,
Usul usul yükseliyor acılı çığlıkları.
Yüreğinde bin ezgi dönüyor ağıtlara,
Ölen martılar için çıldıran dalgalara.
Dayanamaz ki insan varsa böyle acısı.
Şimşek olur yıldızlar çarpar hecelerine.
Gökyüzüne yükselir akamaz gözyaşları
Kanı toprakla karar özünü vuran avcı.
Esmesin, istemiyor ne fırtına ne imbat.
Hangi rüzgâr koşmadan yetişir düşlerine?
Sevgisiz zamanlara uçup giden bulutun
Beklediği yağmurlar inmiyor mevsimine.
Ay ışığı ağlıyor denizin üzerine,
Kırık kanatlarıyla düşüyorken martılar!
Gebze, 1.11.2008, Ünsal Çankaya
Sunak Dergi, Aralık 2021, Sayı:51