Kavimlerin dünyayı gezmesidir göç, açlığın aşma.
Kuşların yaşam belleğidir, insanın yitme.
Suların koşma biçimidir göç, dağların düşme.
Yaprağın uçma biçimidir, toprağın çökme.
Dünya ve ayın kaçma isteğidir göç,
Geceyle gündüzün nöbet tutması,
Takvim yılı tükenmeden bölüşerek her günü.
Güneş ve yıldızlar bilmez göçmeyi,
Ağaçlar, çiçekler bilmez göçmeyi,
Tohumlanıp dönüşürler meyveye.
Işıklar ve arılar taşır özlemlerini,
Birinden diğerine, çoğaltsın diye.
Dağlar düşmesin, toprak çökmesin, günümüz güneşimiz,
Şaşmasın artık, insan bir ağaç gibi yaşasın yer yüzünde,
Yitip gitmesin Aykız'ım, kendinden bile.
Sonra bir orman olsun kardeşleriyle, çiçekler kadar renkli,
Arılar kadar hür, üretken ve yerleşik, medeniyetle.
Gebze, 13.10.2022, Ünsal Çankaya
Artemis Dergi, Nisan, Mayıs, Haziran 2023, Sayı:20
