(Ölümün aldığı dost anısına)
Ah rüzgâr ah!
Bırak peşimi artık saçlarımı dağıtma!
Belki kök salacağım, burada kalacağım,
Dokunmasan dalıma!
Belki savrulacağım menekşeler ağlarken
Dipsiz uçurumlara!
Belki de bulacağım sesimi yankılarda,
Aklımı karıştırma!
Ah rüzgâr ah!
Pek fena vuruyorsun yorgun umutlarıma!
İnce dallarında dur, ki yaramı sarayım
Gölgeli bir ağacın taze yapraklarına!
Dur rüzgâr esme artık!
Ölmüşüm, ağlayanım, yok figan eyleyenim!
Öylece çekip gitsem giderim yol sonuna,
Vurma karda boranda!
Gebze, 27.2.2010, Ünsal Çankaya
Afyon Kültür Sanat com, 28.2.2020.