Sonbaharın suçu yok, yağmurların da.
Kaç mevsimdir gökyüzü is doluyor,
Nefes alamıyor insanlar ve ağaçlar.
Bu yüzden düşüyor sarı yapraklar.
Güzün avucunda ölüyor kuşlar.
“Hayat kısa, kuşlar uçuyor!” dese de şair,
Unutmak derin kuyu, anımsamaksa sudur.
Ne uçmak unutulur ne anılar aslında
İçilmeli suyumuz bellek isle dolmadan.
Ama insan unutkandır, unutkandır tüm kuşlar
Maskesizdir ne yazık serçeler, kırlangıçlar.
Doğa doğup her bahar doğursa da kendini,
İnsan bir kere doğar, yaşarsa bir kez yaşar.
Umutları, anları anımsanıyorsa var.
Unutuşla yok oluş karındaştır varlığa
Çünkü yokluk yoksulluk kapı açar ölüme
Ağlatır insanları. Cabasıdır ağıtlar.
Gebze, 14.11.2017. Ünsal Çankaya.
Gerçek Edebiyat com, 7.10.2020.
