BİR VARKEN

(oğluma)
(Haiku'msallarımdan)

Hoppalacıkta
Zıplarken annesinin
Yavru kuşudur

Omuzunda boy
Verdiği babasının
Küçük kopyası

Oğul olandır
Kovanından çıkınca
Dünya bir kucak

Bulduğu sevgi
Düşleri sarmalayan
Güneşten sıcak

Masal gibidir
Geçmişe yolculuğun
Gülümsemesi.

Gebze, 20.12.2012, Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Mart 2013, Sayı:12

Yukardaki demet ilk yazıldığında bir notla açıklaması ekli şu hallerdeydi. Yeni hali daha şiir olmuş geldiği için yayım için dergiye giden hali üsttedir.

"Hukukçu Şair kardeşim Necati Albayrak kuş kuş yapmasını haikuladı anne ve babanın bir çocuğa sonsuz mutluluk veren duygusuyla...

O başka bir alanda paylaştığı için iznini almadığımdan buraya eklemeyeceğim o çok güzel haiku demetini. Ve anne-babanın elleri arasında kuşkuşlanarak uçan o çocuğun görüntüsü ardına gittiğim o çocukluk zamanda tavandan asılıp-ayakları yere değerek küçük adımlarla zıplayabileceği hoppalacık aklıma geldi hemen.

Çocukluğumuzda bizi taşımaz olan ama kardeşlerimizi avutmak için bizim de zar-zorla kucaklayıp içine oturtmaya çabaladığımız-çocuğun iki bacağını dışarı sarkıtmasına olanak veren -bir tür zıplayan heybe diyebileceğim oyuncağa anne kundaktan kurtulmuş, ama emeklediği için de o hali hep daha çok tehlike yaratan çocuğunu bindirir ve uzaktan gözeterek ev işlerini tamamlardı.

Çocuğun kendi kendine oyalanması yanında bacak kasları da gelişirdi, dikkat ve ritim duygusu da.Çünkü belli bir ritimle zıplamazsa oyuncak işlevsiz kalırdı, döndürür başını tehlikeli olabilirdi ya da istenmeyen salınımlarla zıplattığı için dengesi bozulurdu çocuğun... Dengesi bozulan bir çocukluk hiç iyi değildir. Büyüdükçe dengesizleşebilir, yaşamında ritim duygusu taşımayanlar yer aldıkları toplumda da salınımı bozacak kadar dengesiz davranabilir... belki... belki de değil... ama masal zamanlardı çocukluklarımızın yaşandığı zamanlar, şimdi kimse masal dinlemiyor izlemek varken üç boyutta.

BİR VARKEN

hoppalacığa
bindiren annesinin
toramanıdır

omuzunda boy
aldığı babasının
küçük kopyası

zıplar havaya
yukarlardan baktığı
dünya onundur

indiği kucak
sımsıkı sarmalayan
sevgi bağıdır

çocuk krallar
prensesler dünyası
masal olmadan.

Gebze, 20.12.2012, Ünsal Çankaya