Anla, dilsizliğim bile küstüydü sana,
O kadar yoksunluk yok oldu bitti.
Ne kadar da ıssız kaldın gördün mü,
Susup büyüttüğüm sessizliğimde?
Sustuğumu haykırmaya gerek yok,
Varlığında yokluğun üzmüyor artık.
Sensizliğin acısı da koymuyor,
Yokluğunla varlığın derdim değil.
Sensiz uğrunduğum dün bile değil,
Aynam artık sırsız, çoktan yankısız.
Yansıyamaz sandığın her şey içinde,
Bilsen ne fark eder, hiç bilmesen ne?
Ne ağlama hissim ne de gözyaşım,
Bitmiyordu seni düşündüğümde.
Ama bil ki artık düşünmüyorum,
Sensizlik de öldü sessizliğim de.
Gebze, 4.4.2023, Ünsal Çankaya
Maraşantiya,Nisan,Mayıs, Haziran 2024, Sayı:12
