BİL Kİ
Maviydi, yıldızlıydı, güzeldi gece
Ellerin elimdeydi
Çaldım o anı
Yüreğime
Sıcaktı
Sımsıcaktı İda
Bir rüzgarı bekliyordu gün
Ayışığının yıkadığı karanlığından
Sesini alıp getirmek için beklediğine
Esti
Estiğince esti delice
Bulutları savurup, dağıttı kederimi
Bir umut daha koydum şiire
Bir umut daha
Sevgiye
Büyüdü
Romeo Juliet'e, Aslı ise Kerem'e
Böyle sevgi büyütmedi içinde
Bir gün için, bir an için
Mayalayıp ömrüne
Sen de susma, de haydi, söyle,
Seviyorum de seviyorum
Bir kere!
Gebze, 29.9.2011, Ünsal Çankaya.
Kurşun Kalem, Ocak - Şubat 2013, Sayı: 21