Ol denince olduk, öl denince ölürüz.
Doğa bu. Doğal!
Olmak kadar kolay olsa sonrası.
Ölmek kadar kolay.
Yenilmezdik yalana, uğramazdık talana,
Yutulmazdık bir anda, direnirdik olana.
Oysa yaşamak zor, zor yaşamı anlamak,
Tanımlamak anlamı, anlamı tamamlamak.
İyi olmak zor, zor iyilikte kalmak.
İnsan olmak, insan kalmak zor.
Zor insanı anlamak, insanlığı tamlamak.
Bu nasıl bir çağ ki her güne bin acı düşüyor
Her ana bin.
Anlamsızlık tüm zemin.
Duygular karmakarışık, duygusuzluksa emin.
Yaşamanın anlamı mutlu bir ölüme ulaşmak işte
Sürüklerken bedeni toprağın üzerinde.
Mutlu olmalı elbet tek başına, herkesle
“Bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi...”
Hep ayakta olmalı, sağlam akıl, bedenle.
Tam kazanacağız derken
Yenildik acemice ölümün öncesine.
Çiçek olduk tomurcuk, böcek olduk ateşli.
Suya duyulan özlem kuruttu damarları
Sızdık çatlaklarından toprağa, derinine.
Yeşereceğiz belki, çıldırıp, ölesiye.
Gebze, 20.6.2018. Ünsal Çankaya.
Gerçek Edebiyat com sitesinde aynı gün.
