Söyleyin denizimi gördünüz mü bir yerde?
Bir haber verin ne olur, acısız olsun, evlerden ırak!
Bir şiiri unuttum biraz önce, sonra bir şarkıyı. Bir suyu aradım ömrüm boyunca, orman değildim, dağ değil! Gitmek istediğim deniz kaybolmuştu habersiz!
Bir bulutu unuttum sonra yağmuru getirdiğinde, hâl hatır sormayı da unuttum üstelik, gök kuşağı dolduydu gözlerime! Koşsam başkası olacaktım belki. Koşmadım. Korkmadım da.
Yoruldum ama. Çok yoruldum, çok!
Artık gideceğim! Adımlarım ıslak toprakta çizgilenecek. Sürüneceğim altından geçerken o renklerin.
Koşmayacağım, ki yine kendim kalayım. Dileğimi sular seller gibi ezberimde tutayım!
Dileğim denizi bulmak. Şiirim ondadır, suyum yanında. Şarkılarım balıklarında. Balıkların balkıyan pullarında, balıkların sessiz açılıp kapanan ağızlarında, salınan kuyruklarının ta uçlarında. Belki de büyük balıktan kaçış hızlarında. Uykuya dalışlarının dalgınlığında.
Dileğim denizi bulmak. Uzanıvermek dalgalı kollarına.
Unutmayacağım dediğim her şeyi dalgaların arasına saklamıştım aslında.
Dalgalar dalgalanırken unutmuşlar adımı, yerimi, emanetimi.
Şiiri bir daha unutmayayım unutsam bile tüm şarkıları. Aradığım su olayım, orman olayım, dağ olayım. Gitmek istediğim deniz kaybolmasın habersiz.
Söyleyin denizimi gördünüz mü bir yerde?
Bir haber verin ne olur, acısız olsun, evlerden ırak!
Masmaviydi denizim, çok üşürdü, hep ıslak!
Gebze, 30.10.2009-12.6.2018. Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Temmuz-Ağustos 2018, sayı:73
