Şarkıların diliyle, Bozkır Tezene'siyle
Ulaşırdı merhabam her yere senkronize.
Zülfümü döküp yüze çatsam da kaşlarımı,
Çoktan unuttuğumuz küslüğün kederiyle
Yükselen hıçkırığı vermedim kimselere.
Delilik mi gülmeyi arzulayışım böyle,
Anlarsam anlatırım, yargılamadan söyle!
Sustum artık ne şarkı ne türkü söylüyorum,
Gidiyorum kendimi kaybettiğim yerlere.
Yalnızlık davul çalıyor sessizliğin sesiyle,
Tenekeler bağlanmış ay bensiz ağlamıyor.
İç geçiren rüyalar kalbimi durak sanıp
Neden güze evriliyor durmaksızın Aykız’ım,
Anlarsam anlatırım, yorumlamadan dinle!
Bil ki artık kimseyi aysız bırakmıyorum,
Üstelik de kendini tekrarlıyor şarkılar.
Kutusu çoktan kapanmış sarı tamburalarda
Pesten tize yükseliyor notalar.
Bir sarı çiğdem tanıktı baharın coşkusuna,
Bir de ben biliyorum, kimseler anlamıyor.
Anladığımı anlattım sorgulamadan ölme!
Gebze, 15.08.2013, Ünsal Çankaya
Eliz Edebiyat, Ekim 2024, Sayı:190
