Bitti diye atmıyorsak şeyleri, mola vermek diyorum ben adına.
Durulmalı, dinlenmeli bir zaman, yaşamak yorduğunda.
Yaşamaya mola her nasıl olacaksa.
Bittiğine inandığın hiçbir şey bitmiyor ki aslında.
Yağ tenekesinden her zaman son bir yemeklik yağ daha çıkar,
Sıktığın limondan fazladan birkaç damla.
Diş macunu mercimek boyutuyla çıkar son bir sıkmada.
Bereket mi diyelim şimdi buna, tasarruf mu, tamah mı?
Alışmak diyorum ben ve sonu geciktirmek o son yaklaştığında.
Tadı aynı çünkü yapılan son yemeğin, limonlu çayın.
Dişler yine temiz oluyor fırçalanınca.
İnsan bir gün daha yaşamış oluyor şu dünyada.
Mola vermeli, inandığın şeyler ömre zarar kalbe yük olduğunda.
Durulmalı, dinlenmeli bir zaman, direnmek için güç kazanmaya.
Bitti diye ömrümüz her gece ölüvermiyoruz uyku kazandığında.
Mola ver. Geri sar. Yeniden başla.
“Geri sar, geri sar, geri sar!”
Yaşamaya.
Savaşa.
Aşka.
Gebze, 20.1.2023, Ünsal Çankaya
Ant Sanat, Bahar 2023, Sayı:6
