İSMİM EV HALİ
Kararlar veriyorum
Güzel Türkçeme kıyıyor hatalar,
Biri binin üstüne 'daktilo'dan meçhule!
Kararlar veriliyor
"Yazım hatası açık, mahallinde düzeltmek mümkün!" diye,
"Yer olmadığına kararın çizilmesine!
Gerçi tağyir, tağşiş edilmiş Türkçe, ama anladık işte!"
Ancak, bak bu kararda akıl almaz nedenlerim uymamış
Yasa hükmüne, işin özüne, öyleyse,
"Bu sebepten bozulup, çözülmesine!"
İtirazım yok, kime kimseye ısrarım!
Yok değil de, yok derdime çare,
Henüz bir 'ilâm' yok gerekçesiyle,
Niye doğdum, okudum, evlendim, çalışıyorum ölesiye!
Niye bir de şiir çocuk, yaşamak, yaşatmak üstüne!
Hâkimmişim! Peh! Bilirmişim özgürlüğü,
İnsanlığın temelinden üstüne!
Neyleyim yaşamadıktan gayri gönül telimce!
Bildiğim, bu ülkede işten eve, evden işe,
Kırılmayan çizgimin kısır döneltisinde,
Var olmadığı, kendi yazgıma bile,
Hâkim olduğum evre!
Özgürlük hikâyem ne? İsmim ne? Ya cirmim!
Kadınım işte! Hüküm verilmiş, kesinlikle!
İn kürsüden işini bitirince, istikamet evine!
İsmin hâllerini boşuna öğrenmişim ilk öğretimde,
Yaşadığım ev hâli, biteviye.
Sorun yaşamayı düşlediğim ilk düşlerimde!
Gebze, 21.8.2006, Ünsal Çankaya
(Bir şiire dip not diye eklendi son dizeler;
Nisan 2023' te, hâl nedir sualinde,
Merak edene yanıttır, etmeyene hikâye.
Oğlu doktora bitirdi, eş devam hekimliğe,
Emeklidir on yıldır, astımlıdır üstüne,
Cumhuriyet yüz yaşında, ülke yeni seçimde,
Bu kadının yer seçimi olmayacak ölse de,
O yüzden edinmiyor toprağı tapu ile.)
Gerçek Edebiyat com, 16.4.2023