YAZIDA VE YABANDA
Ay küstü, aldı başını gitti
Mavisini yitirmiş gökyüzü gibiyim şimdi.
Yeniden boyamalıyım hepsini
Gününü, gecesini.
Söyleseydi bir gün gideceğini
Tutardım aklımda
Unutmazdım
Belirsizliği
Böyle kırılmazdım belki.
Söyleseydi gideceğini
Saklamazdım
Söylerdim
Belki
İçime kurduğum cümleleri.
Her gece
Ay gitmese, şiirle büyürdü, her gece
Işığına tutunup, direnerek ölüme.
Bilinen sonu gizleyen olsa bile
Ay ışığın sakınmaz
Ulaşırdı herkese.
Her gece, her gece,
Kendisi ölesiye.
Ölüm varsa gecede
Ölünür bir şiire.
Öyleyse
Beklenir de
Her gece,
Beklenir ay
Şiirle.
Bağışlar
Döner bir gün belki de
Dönerse
Ne iyi.
Ne iyi
Yazılır bu dönüşün hikayesi.
Ya bir şiire başlama hali
Bir iç çekişi gibi
Ya da dökülmüş gibi sanki içi
Yükselir.
Hafifliği.
Sevinci.
Yükselirse ay
Aydınlanır yazılar
Yabanda bir gülüş bulmuş gibi.
Gebze, 13.7.2015, Ünsal Çankaya.
Afrodisyas Sanat, Edebiyat, sanat ve Kültür Dergisi, Eylül, Ekim 2015, Sayı:53