YALNIZLIK
Yalnızlık böyle bir şey.
Avuçlarında titreyen kederlerle
Üşümesin diye hohladığın serçeler
Uçup da gidiveriyor ısındığında.
Çökekalıyorsun yüreğinde bin hüzün
Gel de uç uçabilirsen arkasından özgürce
Düşlerini takıp peşine.
Yalnızlık böyle bir şey
Kalakalıyorsun gözlerinde özlemle.
Kırpıştırmaya bile kıyamazken kirpiklerini
Gözlerini nakşederken yüreğe
Sesin üşüyüveriyor birden
Sedası tükenince.
Aynı göğün altında yağmur olunur mu ki
Aynı göğün altında bir çift kırlangıç
Aynı göğün mavisinde ak bulut.
Olunur mu bir gün bin umut
Değmeyecekse kendiliğinden sevgi
Bir esinti gibi ellerine.
Yalnızlık böyle bir şey işte.
Düşleyebilmek tüm güzellikleri onunla
Düşleyekalmak sevinci sisler içinde.
Aynı gökte sevişen iki yıldız olup
Aynı duraktan kalkan iki otobüste başlayıp
Yolculuğun bittiğini görüvermek farklı yönlerde.
Sonunda ağlayakalmak bir başına düşler yitince
Gebze, 8.7.2008, Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Ekim 2014, Sayı:31