O SEVGİLİ
Dalgındı, dağınıktı, birden bırakıp gitti.
Şöyle bir fotoğrafı kaldı yine albümde.
Gülüşü bir masada, gittiği patikada,
Geldiğini unutmuş adımları var daha.
Saçlarını savuran rüzgâr hâlâ dönüyor,
Boşluğunu imleyen avludaki ağaçta.
Bilerek mi bıraktı her sözcüğü arkaya?
Böyle uğulduyorlar dipsiz uçurumlarda!
Kimse bu kadar dağınık olmasın artık!
Derlemesi ayrı zor, toparlaması ayrı.
Ayrılması daha zor kalan anılar için;
Akan gözyaşlarıyla!
Gebze, 8.12.2012, Ünsal Çankaya.
Tmolos Edebiyat, Aralık 2014, sayı:33