AYIŞIĞI ÖLÜNCE
Deseler Aykız alıp da başını gitmiş yıldızsız gecelere
içinizde bir yerler kanar mı ince ince?
Duyar mısınız sesini yitirince?
Bulur musunuz dizelerini
şiiri tükenince,
öldüğünde,
bedeni
ölmese
de.
Bir küçücük sevdaydı büyüdükçe büyüyen,
dünyaya sunabilmek erekti yüreğinde,
şiirleri sevgiye, şiirleri sevgiyle.
İstedi ki kalabilsin
şiir yüreğinizde;
yalnızlığı,
acıları,
hüznüyle.
İstedi
kalabilsin
istedi işte
şiir yüreğinizde
sevdaları, sevinçleri
tükenmeyen ebruli düşleriyle.
Yaşanan, unutulan, anımsanan ne varsa
yazdı acemilikle, yazdı dizelerine, yazdı şiire.
Siz
nereye
gizlersiniz
ayışığı ölünce
akacak yaşlarınız
varsa gözlerinizde?
Aykız size doğmuştu;
çağladı, coştu sevginizle,
dönüştü aşka, döndü sevgiye.
Öyle zenginleşti ki şiirini verdikçe
saklıyor yedeğini yüreğinde, gizlice.
Tükenmeyecek sevgi birikti denizinde.
Gebze, 12.1.2007, Ünsal Çankaya.
Akatalpa, Aylık Şiir ve Eleştiri Dergisi, Şubat 2015, Sayı:182