DİLEK KULESİ
Kalenin gölgesinde,
Ha düştü ha düşecek diye duran kayalar,
Altında yılların yokuş yorgunu Yedi Uyurlar'a nazire,
Yarenleri saklayan o en eski mahallem.
Tahtaboşu eski, merdiveni ak!
(Ah, ovmaktan ellerim kızarır soğuklarda!)
Yaşadığım her köşesi türkülü ahşap evde,
Oyun değil en sevdiğim şey,
Kitaplarımla kaçtığım bir gizli bahçe.
Gözlerimi dikip ümitle gökyüzüne,
Kaderi yeneceğime ahdettiğim çocukluğum.
Badem ağaçları, yağmaladığımız her hıdrellezde...
Evliliği baht sanan, iyisinden taht sanan,
Tüm kurutulmuş kızlara inat tazeliğimle
Geldi okumak vakti dileğim tiz sesimde.
İnanarak haykırdım efsane kulesinde.
Seninle çok güzel yaşadım çocukluk yıllarımı,
İnatla direndim tüm kara, karanlık çehrelere.
Özlediğim, yeşil mercimekli bükmelerindir,
Şekerli, kaymaklı, inceliklerle,
"Haydi çocuğunu sevindir, çıtır dilimli!" simitleri,
Susam ezmeli hani, kandillerinde.
Karahisarlı kalem, Afyon’un nerde?
Gebze, 7.9.2006, Ünsal Çankaya
Edebiyat Nöbeti, Temmuz-Ağustos 2022, Sayı:41