BARBUNYA PİLAKİ
Hafta haberleri olsaydı şu medyada
Şunları duyacaktık belki de aynı anda.
Leyla Erbil bırakıp gittiğinde kitaplarını
Ardında kıskandıran bir ömür kaldı.
Tuhaf erkekler
Ve tuhaf kadınları dünyanın.
Üç başlı ejderhalar.
Gecede cüce kalan zihin kuşları.
Pembe kurdeleli aşk mektupları.
On iki yıl dayandı lenfomaya Sert Osman
Yollara bıçkın şoför, Ersun'un ağabeyi.
Bir güzel yazar öldü, bir de taksi şoförü,
Kim bunlardan haberli, dünya yine dönüyor
Gamsız eskisi gibi.
Gelecekten endişeli geceye not olanlar
Daha dün yazarının pamuk kedisi öldü
Ölümü büyütüyor gözlerinde sahibi.
Oysa çizme alırdı, masal bulurdu ona
Masalı kalmayanın anlatanı olmaz ki!
Bir gûna ağlamasın istiyorken analar
Dökülmedik yaş kalmaz ülkenin her yerinde.
Onca insan mahpus olur ölü geçmezse ele
Bilmem hangi yasayla, kanlı terörist diye.
(Elbette ki yatsınlar, kan içenler, vampirce.)
Ah! Çelişkiler ülkesi! Yargıya siga çeker
Ona bağlar umudunu adalet olsun diye.
Ortadoğu haritası cetvellenir bir gece
Savaşlar artık günün olağan gailesi.
Yurttan sesler haşlıyor açıp pencereleri
Tencereye vuranı vuruyorlar muhbire.
Anlaşılmaz oluyor yaşananlar Gezi'de.
Tükeniyor anlamlar insanlık sözlüğünde.
Ölen öldüğüyle kalıyor yine kalan sabrın ecriyle.
Hepsi hafta gündemine nokta bile olmuyor.
Ben barbunya ayıklıyorum beneklisinden
Yaşamaya alışıyorum, emeklisinden.
Gebze, 23.07.2013, Ünsal Çankaya.
Akatalpa, Şiir ve Eleştiri Dergisi, Kasım 2013, sayı:167