YARALIM
Yanık yanık koksa da sevda ateşlerinde
Yalan karanfillerin suya eğilimleri!
O sana eğimliyken sen kaçmaya meyletsen
Bağlanmıştır köklerin sökülüp gidemezsin,
Canından can alınır, dalın çiçeksiz kalır!
Daha görmeden sevme, söyleme gördüğünde
Yalan canım demesi sevgilim diyemezken!
Aşılmaz engelleri yığsan da yüreğine,
Çöktüğünü gördükçe ah edip çırpınırsın,
Canından can alınır, kolun kanatsız kalır!
Neydi geçen içinden ne geçecek bilirsin
Saklayıp yüreğine ne hissedecek sonra!
Sarılıp kalmak varken sımsıkı ve coşkulu
Kaç yumru boğazında, kaç boğumdur sustuğun,
Canından can alınır, hayalin onsuz kalır!
Bakamazsın gözüne bir yangın olur için
Kollarını bağlarsın, koşup sarılamazsın!
Bir yudum içemezsin o sessizce çağlarken
Beklersin yatağından yalnızca sana dolsun
Canından can alınır, gönlün hep susuz kalır!
Görmediğinde görüp bakmadığında bakıp
Sayfa sayfa içine nakşedersin resmini!
O kar beyazı tenin saydamlığından sızan
Kokusunu bir nefes saklamayı istersin,
Canından can alınır, gülün kokusuz kalır!
Çarpışır gözleriniz, özlemin alev alev
Yandığını görürsün aynı seninki gibi!
Ah o gözlerle sever koymak istersin cana
Koyamazsın ar eder, kül çekersin üstüne,
Canından can alınır, yüreğin özsüz kalır!
Hiç söylemeden sevip yüreğine gizlersin
Okşarsın yumuşacık sarıp hiç dokunmadan!
Ah o saçlar, o eller, o gözler deli rüzgâr
Gelip gelip estikçe gözlerinin önünden,
Canından can alınır, dillerin sessiz kalır!
Ölmeyen bu sevdayı ne sen yaşayabilir
Ne o dağları aşıp onunla kavuşursun!
Ufkun kızıllığına dalıp gidersin bir gün
Vaktimiz var sanırsın aniden gelir ölüm
Canından can alınır, umut yarınsız kalır!
Gebze, 24.4.2008, Ünsal Çankaya.
TUNA Dergi, Nisan, Mayıs, Haziran 2022, Sayı:14