Boşa mı çabaladı sen de onu sev diye
Onun sevdiği gibi ve bir kerecik olsun
Son nefesinde söyle; mutlu ölünsün diye.
Bekliyor…
Bu şiir eksik kalacak duyulmayan sevgiyle!
Hep boşa mı bağlandı, yalvardı, gelse diye
Güneş bile duymadı ki gölgenin hükmü olsun
Ah ölüm var dünyada, her şey anlamsız işte!
Bekliyor…
Bu şiir eksik kalacak gelinmeyen günüyle!
Eğer hiç sevmediysen artık seveyim deme
Yaklaştığı son demde neden pişmanlık olsun
Vazgeçiyor sevginden, bari sen yanma diye!
Bekliyor…
Bu şiir eksik kalacak savrulmayan külüyle!
Bir bir soluyor renkler bilsen yıllar geçtikçe
Dur, yokla yüreğini varsa orda, aşk olsun
İstersen susma yine, zaten küle döndüm de!
Bekliyor…
Bu şiir eksik kalacak söylenmeyen sözüyle!
Gebze, 4.6.2009, Ünsal Çankaya.
Tuna Dergi-Viyana, 2020 Ekim, Kasım, Aralık , Güz Sayısı, Sayı:8
